۱۷۲۲

النَّهيُ عَن سَبِّ النّاسِ

۸۴۰۰.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :لا تَسُبُّوا الناسَ فَتَكتَسِبُوا العَداوةَ بَينَهُم.^۱

۸۴۰۱.نهج البلاغة :قالَ الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ لَمّا سَمِعَ قَوما مِن أصحابِهِ يَسُبُّونَ أهلَ الشّامِ ـ : إنّي أكرَهُ لَكُم أن تَكُونُوا سَبّابِينَ. و لكِنَّكُم لو وَصَفتُم أعمالَهُم و ذَكَرتُم حالَهُم. كانَ أصوَبَ في القَولِ و أبلَغَ في العُذرِ. و قُلتُم مَكانَ سَبِّكُم إيّاهُم : اَللّهُمَّ احقُنْ دِماءَنا و دَماءَهُم.^۲ و فِي نَقْلٍ : كَرِهتُ لَكُم أن تَكُونُوا لَعّانِينَ شَتّامِينَ.^۳

۸۴۰۲.الإمامُ عليٌّ عليه السلام ( ـ لِقَنْبرٍ و قد رامَ أن يَشتِمَ شاتِمَهُ ـ ) : مَهْلاً يا قَنبرُ ! دَعْ شاتِمَكَ مُهانا تُرْضِ الرَّحمنَ و تُسخِطُ الشَّيطانَ و تُعاقِبُ عَدُوَّكَ. فَوَالذي فَلَقَ الحَبَّةَ و بَرَأ النَّسَمَةَ ما أرضَى المؤمنُ رَبَّهُ بِمِثلِ الحِلْمِ. و لا أسخَطَ الشَّيطانَ بِمِثلِ الصَّمتِ. و لا عُوقِبَ الأحمَقُ بمِثلِ السُّكوتِ عَنهُ.^۴

۱۷۲۲

نهى از ناسزاگويى به مردم

۸۴۰۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به مردم ناسزا مگوييد كه با اين كار در ميان آنها دشمن پيدا مى كنيد.

۸۴۰۱.نهج البلاغة : امام على عليه السلام آنگاه كه شنيدنهج البلاغة : امام على عليه السلام آنگاه كه شنيد گروهى از يارانش به شاميان ناسزا مى گويند فرمود : من خوش ندارم كه شما ناسزا گو باشيد، بلكه اگر اعمال و رفتار و موقعيت [باطل] آنها را خاطرنشان كنيد. مؤثّرتر و در بيان عذر و حجّت رساتر و قانع كننده تر باشد. به جاى ناسزا گفتن به آنها. بگوييد : خدايا! خونهاى ما و آنان را حفظ كن. در نقلى ديگر آمده است : من خوش ندارم كه شما لعنتگر و دشنام گو باشيد.

۸۴۰۲.امام على عليه السلام ( ـ به قنبر. كه خواست به كسى كه بدو ناسزا گفته بود ) فرمود : آرام باش قنبر! دشنام گوىِ خود را خوار و سرشكسته بگذار، تا خداى رحمان را خشنود و شيطان را ناخشنود كرده و دشمنت را كيفر داده باشى. قسم به خدايى كه دانه را شكافت و خلايق را بيافريد. مؤمن، پروردگار خود را با چيزى همانند بردبارى و گذشت خشنود نكرد و شيطان را با حربه اى چون خاموشى به خشم نياورد و احمق به چيزى مانند سكوت در مقابل او مجازات نشد.

1.الكافي : ۲/۳۶۰/۳.

2.نهج البلاغة : الخطبة ۲۰۶.

3.شرح نهج البلاغة : ۳/۱۸۱. انظر تمام الكلام.

4.الأمالي للمفيد : ۱۱۸/۲.