۵۹۰۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ العبدَ لَيَكونُ لَهُ الحاجَةُ إلَى اللّه ِ عزّ و جلّ فيَبدأُ بالثناءِ و الصلاةِ على محمّدٍ و آلِ محمّدٍ حتّى يَنْسَى حاجَتَهُ فَيَقضِيها اللّه ُ لَهُ مِن قَبلِ أنْ يَسألَهُ.^۱

۵۹۰۸.عنه عليه السلام :لقد دَعَوتُ اللّه َ مَرَّةً فاستَجابَ و نَسِيتُ الحاجَةَ. لأنّ استجابَتَهُ بِإِقبالِهِ على عبدِهِ عند دَعوَتِهِ أعظَمُ و أجَلُّ مِمّا يُريدُ مِنهُ العبدُ و لَو كانَت الجَنَّةَ و نَعِيمَها الأبَدَ.^۲

(انظر) العبادة : باب ۲۴۶۴.

۱۲۱۱

مَن تُستَجابُ دَعوَتُهُ

۵۹۰۹.الإمامُ الحسنُ عليه السلام :أنا الضَّامِنُ لِمَن لَم يَهجُسْ في قلبِهِ إلاّ الرّضا أن يَدعُوَ اللّه َ فَيُستَجابَ لَهُ.^۳

۵۹۱۰.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام :مَن لم يَرجُ النّاسَ في شيءٍ و رَدَّ أمرَهُ إلى اللّه ِ عزّ و جلّ في جميعِ اُمورِهِ استَجابَ اللّه ُ عزّ و جلّ لَهُ في كلِّ شيءٍ.^۴

۵۹۰۷.امام صادق عليه السلام :هرگاه بنده را به درگاه خداوند عزّ و جلّ حاجتى باشد و پيش از طلب حاجتِ خود، زبان به ستايش [خدا ]و درود فرستادن بر محمّد و خاندان محمّد بگشايد، چندان كه يادش برود حاجتى نيز داشته است، خداوند حاجت او را. پيش از آن كه بخواهد. برآورد.

۵۹۰۸.امام صادق عليه السلام :يك بار خداى را خواندم و او پاسخم را داد، من حاجت خود را از ياد بردم ؛ زيرا پاسخ دهى خدا از روى اقبالِ او به بنده اش در هنگام دعا، بسى بزرگتر و ارزشمندتر است از آنچه بنده از او مى خواهد. حتى اگر خواسته اش بهشت و نعمتهاى جاويدان آن باشد.

۱۲۱۱

آن كه دعايش مستجاب مى شود

۵۹۰۹.امام حسن عليه السلام :كسى كه در دلش هوايى جز خشنودى [خدا] نگذرد، من ضمانت مى كنم كه خداوند دعايش را مستجاب كند.

۵۹۱۰.امام زين العابدين عليه السلام :هر كه در هيچ كارى به مردم اميد نبندد و همه كارهاى خود را به خداوند عزّ و جلّ وا گذارد، خداوند هر خواسته اى كه او داشته باشد اجابت كند.

1.بحار الأنوار : ۹۳/۳۴۲/۱۱.

2.بحار الأنوار : ۹۳/۳۲۳/۳۶.

3.بحار الأنوار : ۴۳/۳۵۱/۲۵.

4.بحار الأنوار : ۷۵/۱۱۰/۱۶.