۶۱۸۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ( ـ لابن جندب ـ ) : يا بنَ جُندَبٍ. إن أحبَبتَ أن تُجاوِرَ الجليلَ في دارِهِ و تَسكُنَ الفِردَوسَ في جِوارِهِ فلتَهُنْ علَيكَ الدنيا.^۱

۱۲۵۳

النَّهيُ عَن تَعظيمِ صاحِبِ الدُّنيا

۶۱۸۲.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :مَن عَظَّمَ صاحِبَ دنيا و أحَبَّهُ لِطَمَعِ دُنياهُ سَخِطَ اللّه ُ علَيهِ.^۲

۶۱۸۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لا تَضَعوا مَن رَفَعَتهُ التَّقوى. و لا تَرفَعُوا مَن رَفَعَتهُ الدنيا.^۳

۶۱۸۴.نهج البلاغة : ( ـ الإمامُ عليٌّ عليه السلام و قد لَقِيَهُ عِندَ م ) : ما هذا الذي صَنَعتُمُوهُ ؟ ! فقالوا : خُلُقٌ منّا نُعَظِّمُ به اُمَراءَنا. فقال : و اللّه ِ. ما يَنتَفِعُ بهذا اُمَراؤكُم. و إنّكُم لَتَشُقُّونَ على أنفسِكُم في دُنياكُم. و تَشْقَونَ بهِ في آخِرَتِكُم، و ما أخسَرَ المَشَقَّةَ وَراءها العِقابُ. و أربَحَ الدِّعَةَ مَعَها الأمانُ مِنَ النارِ !^۴

۶۱۸۱.امام صادق عليه السلام ( ـ به پسر جندب ـ ) : اى پسر جندب! اگر دوست دارى كه همسايه خانه خداوند جليل شوى و در فردوس، در جوار او سكنا گزينى. بايد دنيا در نظرت خوار باشد.

۱۲۵۳

نهى از بزرگداشت دنيادار

۶۱۸۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه دنيا دارى را بزرگ دارد و به طمع دنيايش، او را دوست بدارد، خداوند بر وى خشم گيرد.

۶۱۸۳.امام على عليه السلام :كسى را كه تقوا بلند مرتبه اش كرده است. پَست مشماريد و كسى را كه دنيا بالا برده است، بزرگ ندانيد.

۶۱۸۴.نهج البلاغة :امام على عليه السلام هنگامى كه به شام مى رفت در سر راه، گروهى از ملاّكان شهر «انبار» به ايشان برخوردند [و براى احترام] از اسبهاى خود پياده شده در ركاب آن حضرت دويدند. فرمود : اين چه كارى است كه مى كنيد؟ عرض كردند : اين روش ماست كه بدان وسيله فرمانروايان خود را احترام مى گذاريم. امام عليه السلام فرمود : به خدا سوگند كه فرمانروايان شما از اين كار سودى نمى برند و شما با اين كار در دنيا خود را به رنج مى افكنيد و در آخرت نيز به بدبختى گرفتار مى آييد. چه زيان آور است رنجى كه در پى آن عذاب باشد، و چه سودبخش است آن آسودگى اى كه رهايى از آتش با آن توأم باشد.

1.بحار الأنوار : ۷۸/۲۸۲/۱.

2.بحار الأنوار : ۷۶/۳۶۰/۳۰.

3.نهج البلاغة : الخطبة ۱۹۱.

4.نهج البلاغة: الحكمة ۳۷.