احتمالا مقالات چند هفته پیش را خوانده اید که در آنها گفته شد جهان با نرخ افزایشی گسترش نمییابد. این مقاله خبر بزرگی برای جامعه علمی بود.
_نه تنها پروژه ای آینده ما در مورد جهان بسته به این نظریه است که جهان با سرعت بیشتر و بیشتر گسترش می یابد، بلکه کل مفاهیم مربوط به انرژی تاریک نیز به آن بسته است. انرژی تاریک، نیرویی فرضی است که دانشمندان تصور میکنند جهان را به عقب می راند. به عبارت دیگر، اگر دنیا با نرخ افزایشی در حال گسترش نیست، این یعنی دیگر انرژی تاریک وجود ندارد؟
این سوال بزرگی است. اکنون یک بررسی داشته باشیم از اینکه چه چیزهایی از انرژی تاریک می دانیم و چه چیزهایی نمیدانیم و این مقاله چه مفهومی برای آینده جهان در بر دارد. بهتر است از ابتدا شروع کنیم. مفهوم انرژی تاریک اولین بار در سال ۱۹۹۸ توسط دو تیم مستقل از ستاره شناسانی مطرح شد که با بررسی انفجار ابرنواختر ۱A مشغول مطالعه بر روی جهان بودند.
همه انتظار داشتند به دلیل اثرات جاذبه ای سرعت گسترش جهان کاهش یابد، اما دو تیم متوجه شواهدی شدند که نرخ گسترش جهان به اندازه نصف سن جهان افزایش یافته است. برای توضیح این مساله محققین تصمیم گرفتند که باید چیزی وجود داشته باشد که بر خلاف جاذبه عمل کند و ما اکنون آن را با عنوان انرژی تاریک می شناسیم.
این یافته ها منجر به یک جایزه نوبل اشتراکی در سال ۲۰۱۱ شد و پس از آن انرژی تاریک سنگ بنای درک ما از جهان شد. البته تا همین اواخر و پیش از انتشار مقاله مورد بحث. محققینی که این پروژه را انجام داده بودند روی بیش از یک انفجار ابرنواختر ۱A را از سال ۱۹۹۸ به بعد مطالعه کرده اند که تا کنون مجموع آنها به ۷۴۰ می رسد.
همانطور که در گزارشها ذکر شد، داده های آنها نشان میدهد که ممکن است اصلا انرژی تاریک وجود نداشته باشد و همینطور هم نرخ افزایشی گسترش جهان. در گزارشها آمده است که گسترش جهان یک نرخ ثابت دارد، نه سرعت آن افزایش و نه کاهش می یابد.
اکنون باید تمام ۲۰ سال مطالعه و کار در مورد انرژی تاریک را دور ریخت؟ خیر، قطعا اینطور نیست. اگر کمی کنکاش کنید متوجه خواهید شد آنچه بیش از همه توسط رسانه ها تحت پوشش قرار گرفته بود، تنها یک بخش ماجرا بود. این مطالعه در واقع می تواند با نتایج انرژی تاریک مطابقت داشته باشد و بسته به این دارد که چطور به آن نگاه کنید.
_منبع:pars sky