پژوهشگران با استفاده از یک برنامه جدید شبیهسازی، پیشبینی کردند که شاید در راه شیری، سیاهچالههای نامرئی وجود داشته باشند.
به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، ستارهشناسان سعی دارند بفهمند هنگامی که سیاهچالهها، در حال گردش در راه شیری هستند، چه اتفاقی رخ میدهد.
معمولا، یک "سیاهچاله کلانجرم" (SMBH) در هسته کهکشان وجود دارد اما گاهی اوقات، ممکن است این سیاهچالهها، در میان کهکشان میزبانشان که دور از مرکز و در مناطقی مانند هاله ستارهای به جا ماندهاست، سرگردان باشند. هاله ستارهای، یک ناحیه تقریبا کروی از ستارهها و گاز است که بخش اصلی کهکشان را احاطه میکند.
استدلال ستارهشناسان این است که این پدیده، اغلب، نتیجه ادغام کهکشانها در یک جهان در حال گسترش است. یک کهکشان کوچکتر، با یک کهکشان بزرگتر و اصلی، ادغام میشود و سیاهچاله کلانجرم مرکزی خود را به یک مدار وسیع در کهکشان میزبان جدید میفرستد.
پژوهشگران " دانشگاه ییل" آمریکا، "موسسه فیزیک نجومی پاریس" (Institut d'Astrophysique de Paris) در فرانسه و " کالج دانشگاهی لندن" (UCL) پیشبینی میکنند که شاید کهکشانهایی با جرم شبیه به راه شیری، میزبان چندین سیاهچاله کلانجرم باشند. آنها برای پیشبینی پویایی سیاهچالههای کلانجرم درون کهکشانها، از نوعی برنامه پیشرفته شبیهسازی کیهانشناسی استفاده کردند که نسبت به برنامههای شبیهسازی پیشین، دقت بهتری دارد.
"مایکل ترمل" (Michael Tremmel)، نویسنده سرپرست این پژوهش گفت: بعید است که هر سیاهچاله کلانجرمی، آنقدر به خورشید نزدیک شود که منظومه شمسی را تحت تاثیر قرار دهد. ما حدس میزنیم تماس نزدیک یکی از این سیاهچالههای سرگردان که میتوانند منظومه شمسی را تحت تاثیر قرار دهند، هر 100 میلیارد سال یا به عبارتی، نزدیک به 10 بار در سن جهان اتفاق میافتد.
ترمل ادامه داد: از زمانی که پیشبینی شد سیاهچالههای کلانجرم، دور از مرکز کهکشانها و بیرون از صفحههای کهکشانی وجود دارند، احتمال تولید گاز بیشتر و نامرئی شدن آنها هم بیشتر شد.