دانشمندان علوم سیاره‌ای دانشگاه Leicester مدرک جدیدی برای وجود شفقهای قطبی، مشابه شفقهای قطبی شمالی زمین ، در پیکره‌ی بیرونی منظومه‌ی شمسی پیدا کردند.
شفقهای قطبی پیرامون قطب شمال مشتری. امتیاز تصویر:(NASA/ESA )
-دانشمندان علوم سیاره‌ای دانشگاه Leicester مدرک جدیدی برای وجود شفقهای قطبی ،مشابه شفقهای قطبی شمالی زمین،در پیکره‌ی بیرونی منظومه‌ی شمسی پیدا کردند.
-شفقهای قطبی در چند سیاره از منظومه‌ی شمسی رخ می‌دهد و درخشان‌ترین آن‌ها متعلق به مشتری است که ۱۰۰ بار درخشان‌تر از شفقهای قطبی زمینی هستند. اگر چه هنوز هیچ شفق قطبی فراتر از نپتون دیده نشده است اما نتایج مطالعه‌ی جدیدی دانشگاه Leicester نشان می‌دهد که فرایندهای مشابهی به شدت شفقهای قطبی مشتری می‌تواند متعلق به نشر امواج رادیویی شناسایی شده از تعدادی از اجرام بیرون از منظومه‌ی شمسی باشند.
این انتشار امواج رادیویی به حدی قوی است که از اعماق فضای بین‌ستاره‌ای قابل شناسایی است، یعنی این شفقهای قطبی می‌توانند راه موثری برای رصد اجرام جدید بیرون از منظومه‌ی شمسی ارائه دهند. شفقهای قطبی زمانی رخ می‌دهند که ذرات باردار در مغناط‌‌کره با اتم‌های بالایی جوّ ترکیب می‌شوند و باعث می‌شود تا این اتم‌ها بدرخشند. اگرچه این ذرات پیش از برخورد با جوّ هم امواج رادیویی به فضا ساطع می‌کنند.
این تحقیق که به تازگی در مجله‌ی Astrophysical منتشر شده است نشان می‌دهد این پدیده فقط به منظومه‌ی شمسی محدود نمی‌شود. همچنین این مطالعات نشان می‌دهد انتشار امواج رادیویی از تعدادی از کوتوله‌ها ممکن است در اثر ایجاد شفقهای قطبی مشابه شفقهای قطبی مشتری اما قدرتمند‌تر از آن ایجاد شده باشد. علاوه بر این، این مقاله نظز محققان مرکز Space Physics دانشگاه بوستون را نیز به خود جلب کرده است چراکه این یافته‌ها می‌توانند در شناسایی سیارات و اجرام بیرون از منظومه‌ی شمسی که از روش‌های دیگر نمی‌توان آن‌ها را کشف کرد، نقش مهمی داشته باشد. همچنین نشر امواج رادیویی می‌تواند اطلاعات مهمی درباره‌ی طول روز در سیارات، اندازه‌ی شدت میدان مغناطیسی آن‌ها، چگونگی تعامل سیاره با ستاره‌ی میزبانش و حتی دانستن این‌که آیا قمرهایی دارند یا نه، به ما بدهد.
-منبع:canot.ir